XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Ez zen lekurikEz zen lekurik Beteleme herrika tcharpilean.
Nihun ez zitaken aurkit den mendren lekurik, ez ostatuetan, bichtan den bezala, bainan ez-eta ere erhausdun plaza gainean, edo bide-bazterreko putzu-inguruan; are gutiago sahetseko arbolen azpian, kukurusta baitaukate beltz-beltza zabal zeru urdinean.
Ez zen lekurik.
Zoazi zu!
Norat nahi barreatu umeak, izenaren emaiteko, bortchaz bada bortchaz, itzuli behar zuen arbasoen sort-herrirat.
Lege hori ezarria zuten, Erromano, sudur kunkula, muthur handiek.
Kaskoan dutena, ez ukanki aztalean!
Heieri eskatzea, ala zur-trunkoari othoitz egitea, biak berdintsu.
Othoi barka!... Debruak joan ditzala adarren puntan, Erromako nagusi, eta heien mutil gibel-milikatzale guziak!
Bi eztul eta bazterrerat thu-zirrizta!
Bazter guzietarik heldu ziren Betelemerat herriko semen semeak,
Hala nola arthaldea bordarat, mendi-bidechka gainditzen duela, negu hotza chichtaka hastearekin.
Heldu ziren, batzu oinez: erromes jalgi, erromes itzuli, urrunetik urhez den eltzea, hurbiletik maiz baititake lurrez.
Heldu aberatsak, kamelu zango luze bizkar konkorrean, zifli-zafla, baitabila gochoki, jaunki, chilintcha kantuz lepotik pilinpin!
Nolaz izan zitakeen lekurik, saka ahala saka hanpatu Beteleme mikoan?
Ez zen nihun lekurik.
Bi gizon-emazte gazteño sartu ziren parean.
Bazoatzin ostatutik ostaturat, baleki bale, gizona bizarra chorrotch, begia kechu...
Emaztekia, haur beharretan zela aipatzearen beharrik ez; ezti-eztia, nahiz hedatuz bazoan gauaren ibai ilhuna...
Emeki, umilki, joiten du gizonak ostatuko athea: